เมื่อวานพอดีจู่ๆก็อยากพักสายตา เลยตัดสินใจตั้งเวลา 30 นาทีแล้วนั่งสมาธิ รู้สึกมันให้ข้อคิดดีเหมือนกันก็เลยเขียนเรื่องนี้มาเล่าให้ฟังครับ
เป็นเรื่องที่ระหว่างที่นั่งสมาธิเมื่อวานฉุกคิดขึ้นมาได้ ว่าจริงๆความท้าทายมันเหมือนลงทุนในหุ้นเลยนะ คือมันวัดกันว่าสุดท้ายเรามีความอดทนอดกลั้นแค่ไหน แล้วเราจะยอมล้มเลิกความตั้งใจเราหรือไม่ ไม่มีใครกำหนดได้ มันเป็นการเอาชนะตัวเองแท้ๆ เดี๋ยวผมอธิบายละเอียดมากขึ้น
อย่างเงี้ย เวลาบอกนั่งสมาธิ 30 นาที มันก็รู้สึกว่าน่าจะง่ายนะ แค่ 30 นาทีเองป้ะ แล้วก็นั่งเฉยๆด้วยนะ ไม่ได้ต้องออกแรงอะไรซะหน่อย แต่ถึงเวลาจริงเมื่อวานนั่งสมาธิเป็นอะไรที่ทรมานมาก นั่งไปซักพักขาก็จะชาปวดเมื่อย ความรู้สึกผมเหมือนเวลาผ่านไปช้ามาก ความคิดฟุ้งซ่านไปหมด ต้องคอยดึงสติกลับมาอยู่ตลอด มันเหมือนกับหุ้นเลยนะ เวลาเรามีกติกาการลงทุนในใจละ ตั้งใจชัดเจนแล้วด้วยว่าจะซื้อที่ราคาไหนขายราคาไหนต้องรออะไร แต่ถึงเวลาทำจริงน่ะมันยาก เพราะการรอเฉยๆมันทำให้รู้สึกนานเหลือเกินไงครับ
แล้วคุณเชื่อมั้ย ระหว่างที่ผมนั่งแล้วเริ่มฟุ้งซ่าน มันก็จะมีอาการเริ่มกระซิบหลอกตัวเองจะให้ออกจากสมาธิ เช่น “นี่เราก็นั่งมานานแล้วนะ ทำไมไม่ 30 นาทีซักที หรือว่าจะตั้งนาฬิกาผิด”, “จริงๆก็ไม่ต้องนั่ง 30 นาทีก็ได้มั้ง นี่ก็ไม่ได้หัดนั่งมาตั้งนาน วันนี้เอา 15 นาทีก่อนก็น่าจะพอมั้ง” อะไรประมาณนั้น เหมือนเวลาลงทุนเดี๊ยะเลย ตัวเราเองเนี่ยแหละจะเริ่มหาเหตุผลว่าทำไมไม่ต้องรอซื้อราคาถูก ซื้อตอนนี้ไปเลยก็ได้ หรือทำไมหุ้นที่เราดูมาแล้วว่าดีเยี่ยมอาจจะไม่ดีก็ได้ รีบขายดีกว่า ฯลฯ
สุดท้ายเมื่อวานผมรอดครับ ก็ต้องบอกว่าระหว่างนั่งสมาธิอยู่นี่สมาธิไม่อยู่กับตัวหรอก กระเจิดกระเจิงติดเรื่องนู้นนี้ แต่สุดท้ายผมก็นั่งจนนาฬิกาดังน่ะครับ โคตรดีใจเลย เพราะถ้าเราออกจากสมาธิก่อนเวลาก็เท่ากับแพ้ตัวเอง ยอมแพ้ความขี้เกียจตัวเอง อนุญาตมีข้ออ้างกับเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ แล้วชีวิตมันจะเจริญได้ยังไง ขนาดแค่ 30 นาทียังอดทนไม่ไหวเลย และลงทุนในหุ้นมันก็จะเหมือนกับทำสมาธิน่ะครับ นอกจากมีความรู้ความเข้าใจแล้ว เราต้องตระหนักว่าเรากำลังต่อสู้กับความใจร้อนไม่มีความอดทนของตัวเอง ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด ศัตรูตัวร้ายที่เจ้าเล่ห์ที่สุดก็คือเสียงในหัวเราเองเนี่ยแหละ
ว่างๆคุณลองนั่งสมาธิดูนะ เอาซักชั่วโมงนึงไปเลย จะได้รู้นั่งเถียงกับตัวเองในหัวเป็นไง 555